(8) Paradise op Tabacco Caye

Vandaag (zaterdag 24 mei) gaan we al om 06:00 om z.s.m. de grens van Belize over te komen.
Dat is namelijk een 6 stappen ritueel hadden op Internet gelezen, en omdat we niet de juiste auto papieren hebben, zijn we niet echt gerust of het gaat lukken.

• 1: Exit Mexico (exit fee betalen, wat echt niet hoeft volgens o.a. de Loneley planet, maar ja discuseren kost veel tijd en levert niets op)

Als we hierna de brug over streken om bij de Belize grens te komen, horen we Reggae muziek. Het is echt direct merkbaar dat we in een heel ander land zijn aangekomen, niet in de laatste plaats omdat de mensen hier Engels spreken (echt een verademing !!), en voor het over grote deel een een creools uiterlijk hebben.
Allemaal erg relaxed, het grens ritueel gaat hierdoor allemaal van een "Leien dakje"

• 2: Paspoort controle Belize
• 3: Inklaren Auto (douane doet niet moeilijk dat we geen "brief met toestemming" van het verhuur bedrijf hebben)
• 4: auto laten desinfecteren (na even zoeken vinden we iemand slapend voor z'n huisje die dat kan doen. Compressortje wordt gestart en hij loopt met de spuit een rondje om de auto) 
• 5: Douane Belize (geen probleem)

YES we zijn in Belize !!

• 6: NU nog even een Auto verzekering voor Belize afsluiten, sticker op de voorruit en rijden maar  

Belize was een kolonie van Engeland (vandaar het Engels en nog steeds staat Queen Elisabeth op het papiergeld) ongeveer zo groot als Nederland, en heeft 1 geasfalteerde weg die zig-zagt van Noord naar Zuid. Verder is het merendeel onverhard en vol met gaten.
Het vervoermiddel is hier de Bus (allemaal felgekleurde oude Amerikaanse Schoolbussen) en stopt overal waar maar mensen langs de weg staan of zitten te wachten.
Betalen doe je hier met de Belize Dollar of de Amerikaanse Dollar (1US$ = 2 BELIZE$)

De bestemming op deze (voor ons bijzondere, 30 jarige trouw-) dag is Paradise op Tabacco Caye, een klein eilandje zo'n 20km voor de kust van Dangriga. Met Bob Marley op onze USB Stick in de auto radio, rijden we hier met een mooie route door de natuur naar toe. We hebben een afspraak met Captain Doggy in Cafe Riverview die ons naar het tropische eilandje zal varen, maar als we daar aankomen is hij nergens te vinden. Maar enkele uren later stappen we in de motor boot.

Er staat een stevig briesje en stuiteren over de golven door het water. na gemanouvreer tussen de eilandjes en koraal riffen door komen we zeiknat maar behouden aan. We worden al opgewacht door de allervriendelijkste Dorien "Hello Carla en Sjeek, Welcome to Paradise !!" erg grappig zo'n welkom. Het huisje is simpel, maar het uitzicht vanaf onze veranda over het helder blauwe water is fantastich !! we kunnen de zon hier straks zien opkomen en ondergaan

Als we van het uitzicht genieten duurt niet lang voordat we 2 roggen op een paar meter voorlangs zien zwemmen (Carla twijfelt om nog wel te gaan snorkelen hier haha)

Het is trouwens een erg klein eilandje (je loopt een rondje in 5 minuten) met wat vakantie en vissers huisjes, (allemaal met een grote ton ernaast die het regenwater opvangt om mee te douchen) een barretje en een lading accu's voor de stroomvoorziening hier. Voor het eten wordt gezorgd. Het is eten wat de (Belizaanse) pot schaft. En als die pot op tafel staat wordt de schoolbel geluid. Wel gezellig zo met elkaar aan een grote tafel te eten, en elkaars verhalen te horen.

Een paar km lang Barrier reef dat voor het eiland ligt, houd de golven tegen, zodat we vanaf rond het eiland in rustig water kunnen snorkelen. Alhoewel de vissersmannen hier je (uiteraard) mee willen nemen naar een nog mooiere plek, met meer levend koraal.

Het slapen hier is een aparte belevenis, het waait namelijk alle 2 de nachten flink. En omdat er (zoals overal hier) geen glas in de ramen zit ramen, alleen houten lamellen, giert de (warme) wind overal doorheen.
Na 2 zeeeer relaxte dagen, is het Captain Bug die ons weer naar de vaste wal brengt.
Deze plek zullen we niet gauw vergeten...